Ο ΑΡΜΑΤΟΛΟΣ
Το καριοφίλι χτύπησε σημάδι με το μάτι
σε λίγο ναι ο ήρωας στο χώμα θα βρεθεί
δυο δρασκελιές το πέσιμο του τάφου σκαλοπάτι
μεγάλη σιωπή
Το βόλι όμως σκότωσε μουγκά είναι τα λόγια
η νερομάνα στέρεψε η στάλα μια γουλιά
ο χρόνος εσταμάτησε μαζί και τα ρολόγια
ανέκφραστη ματιά
Στη μέση κόπηκε πλεχτό εργόχειρο βαμμένο
με χρώμα κόκκινη κλωστή κεντάει το σταυρό
του κόσμου φάντασμα αυτό στη γη θα’ναι θαμμένο
κερί και θυμιατό
Σημαία γαλανόλευκη στη μέση κρεμασμένη
ο σεβασμός προς τον νεκρό μια πράξη ηρωική
πατρίδα συ που δεν γελάς είσαι και λυπημένη
ετούτη τη στιγμή
Και συ που ήρθες προς τα δω το πλούτο για να πάρεις
καταπατώντας ηθικές αγράμματε φτωχέ
μάθε στο λέω ευθαρσώς το σθένος δεν τουμπάρεις
όσο και αν το θες
Η λεβεντιά δεν κάμπτεται με πείνα και με βόλια
την ιστορία διάβασε ξανά απ’ την αρχή
το δέντρο δεν μπολιάζεται απ’ τα δικά σου μπόλια
φτωχέ κατακτητή
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου