Η
ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Οι Εξοδίτες γεννήθηκαν ελεύθεροι
Έζησαν ελεύθεροι
Αγωνίστηκαν ελεύθεροι
Πολέμησαν ελεύθεροι
Έπεσαν ελεύθεροι.
Στο
Μεσολόγγι γεννήθηκε και θρονιάστηκε η Ελευθερία, που γιγαντώθηκε με αίμα
μαρτύρων αγωνιστών. Η ελευθερία ήταν η ταυτότητά τους, το DNA. Έγινε βίωμά τους, τρόπος ζωής, ανάσα και οξυγόνο
ύπαρξης. Ζούσαν πάντα «με ανοιχτά, πάντα με άγρυπνα τα μάτια της ψυχής». Ελεύθεροι ηθικά, από
πάθη, αδυναμίες, συμφέροντα, εγωισμούς, κατώτερα ένστικτα, από τα αγαθά, την
αγάπη , την άνοιξη της ζωής.
Υπερασπίστηκαν τα ιδανικά και τις αξίες τους,
χωρίς σκοπιμότητες, χωρίς υστεροβουλίες, με τόλμη, με αρετή, με ανδρεία και
αυτοθυσία. « Δεν τους βαραίνει ο πόλεμος , αλλ’ έγινε πνοή τους, κι εμπόδισμα δεν είναι στις κορασιές να τραγουδούν και στα
παιδιά να παίζουν». Αυτή ήταν η αγωγή τους , η παιδεία τους. Έτσι πλάστηκε απ’
το Θεό ο Μεσολογγίτης, ελεύθερος ηθικά. Αυτή ήταν η επιλογή του: ελεύθερη ζωή,
ελεύθερη πολιτεία, ελεύθερη Πατρίδα.
Οι
πολιορκημένοι της πόλης μας απέδειξαν με το μαρτύριό τους, τη θυσία τους και
την πίστη τους ότι πάνω απ’ όλα είναι η Πατρίδα, η τιμή ,η αξιοπρέπεια. Αυτή
ήταν η βούλησή τους. Μια ολόκληρη πολιτεία, η πολιτεία του Θεού, η civitas dei,
θέλησε να ζήσει ελεύθερη . Γιατί πίστευε ακράδαντα ότι «το ευδαίμονον το ελεύθερον,
το δε ελεύθερον το εύψυχον κρίναντες, μη περιοράσθε τους πολεμικούς κινδύνους»,
δηλαδή η ευδαιμονία προϋποθέτει την ελευθερία, η δε ελευθερία την ευψυχία, γι’
αυτό περιφρονούσαν τον όποιον πολεμικό κίνδυνο. Ακλόνητη πεποίθηση του
Μεσολογγίτη « Η δύναμή σου πέλαγο (του εχθρού), η θέλησή μου βράχος ( του
Μεσολογγίτη)».
Κλήρος
και λαός με μια φωνή, μια δύναμη, μια θέληση για ελεύθερη ζωή και Πατρίδα. Με
πνευματικό ηγέτη τον μαρτυρικό Ιεράρχη Ιωσήφ Ρωγών, οι ποιμένες της Ιερής Πόλης
αγωνίζονται δίπλα στους αγωνιστές, μαζί τους στις επάλξεις. Εκεί στο φράχτη της
Λευτεριάς όλος ο κλήρος, συναγωνιστής και συμπαραστάτης, πιστός στο ιερό του
χρέος και στην άγια αποστολή του ενισχύει τους αγωνιστές, ενθαρρύνει, πολεμάει,
κρατάει όρθιες τις ψυχές τους.
Ο
κόσμος όλος, ο ήλιος, ο ουρανός «καμαρώνουν και χειροκροτούν τα παλληκάρια τα
καλά» και αναφωνούν: «όμορφη, πλούσια , κι άπαρτη , και σεβαστή ,κι αγία», αυτή
η Πολιτεία. Τα παλληκάρια τα καλά «είν’ έτοιμα στην άσπονδη πλημμύρα των
αρμάτων δρόμο να σχίσουν τα σπαθιά, κι ελεύθερα να μείνουν εκείθε με τους
αδελφούς, εδώθε με το Χάρο».
Τα
Ελληνικά Χρονικά (Φεβρουάριος 1826) διεκταγωδούν την κατάσταση που ζουν τα
«παλληκάρια τα καλά»: «έφοδοι συνεχείς και μάχαι από ξηράς και θαλάσσης
αλλεπάλληλαι δεν μας άφησαν να λάβωμεν
καθόλου την αναπνοή μας. Αλίμονον όμως! Κατέστησαν σιδηρούς τους βραχίονάς μας
όχι η απελπισία, αλλ’ η υπέρ της Πατρίδας μας αγάπη,ο υπέρ Χριστού έρως και η
σταθερά τελευταία απόφασίς μας να ζήσωμεν Χριστιανοί ελεύθεροι, ειδεμή να
χαθώμεν…» ,οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι πορεύονται προς τη μεγάλη θυσία, όπως
ψάλλει ο Σολωμός, «με καρδιά και νου, με αισθήματα και σκέψεις ως «ένθυμοι και
διανοητικοί» « Στα μάτια και στο πρόσωπο φαίνοντ’ οι λογισμοί τους, τους λέει
μεγάλα και πολλά η τρίσβαθη ψυχή τους.»
Αλλά
και η Μεσολογγίτισσα πρώτη στις επάλξεις του κάστρου της Λευτεριάς. Μνημειώδες
το έργο της στην παγκόσμια ιστορία. Ύψωσε μνημείο αρετής και Ελευθερίας με την
λιονταρόψυχη αντρειοσύνη της παγκόσμιο προσκύνημα τιμής και αξιοπρέπειας. Γι’
αυτό και ο Σολωμός αναφωνεί:
« Ψυχή μεγάλη και γλυκειά
μετα χαράς στο λέω
θαυμάζω τις γυναίκες μας
και στ’ όνομά τους μνέω»
Νύχτα χαλασμού! «Νύχτα
γιομάτη θαύματα, νύχτα σπαρμένη μάγια!
Χωρίς ποσώς γης, ουρανός
και θάλασσα να πνένε,….
μονάχο ανακατώθηκε το
στρογγυλό φεγγάρι
κι’ όμορφη βγαίνει κορασιά
ντυμένη με το φως του….»
Το Μεσολόγγι θυσιάστηκε για τη Λευτεριά της
Πατρίδας μας. Μοναδική ιστορική πόλη στην παγκόσμια ιστορία. 10.000 άτομα
αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για την λευτεριά όλου του κόσμου, για να ζήσει
ελεύθερος ο κάθε άνθρωπος και να ορίζει τη ζωή του και την τιμή του.
Δίκαια
η Πολιτεία μας αναγνωρίζοντας τις θυσίες της πόλης μας για τη λευτεριά του
κόσμου την ονόμασε Ιερά Πολιτεία, μοναδική στον κόσμο. Αλλά και η Βουλή των
Ελλήνων με 210 ψήφους βουλευτών αποφάσισε
την ίδρυση της Διεθνούς Ακαδημίας Ελευθερίας στην πόλη που θυσιάστηκε και
ανδρώθηκε η Λευτεριά του Έθνους μας.
Είναι γνωστή η επιγραμματική φράση του
Μέττερνιχ, όταν του ζητήθηκε από το Σουλτάνο βοήθεια «δυστυχώς μεσολάβησε το Μεσολόγγι».
Δυστυχώς
η Πολιτεία αθέτησε την απόφασή της και κατάργησε την Διεθνή Ακαδημία
Ελευθερίας. Έτσι το Μεσολόγγι παραμελημένο και αγνοημένο ζει ναρκωμένο και
σχεδόν πεθαμένο οικονομικά, κοινωνικά, πολιτισμικά την πλήρη εγκατάλειψή του
από την Πολιτεία. Το Μεσολόγγι στεφανωμένο με
τις δάφνες της μεγάλης του θυσίας, αγωνίζεται να επιβιώσει και να κάνει
τη μεγάλη του Έξοδο στην ανάπτυξη της οικονομίας, της Παιδείας, του πολιτισμού.
Το Μεσολόγγι των ιδεών, της ιστορίας , του πολιτισμού και της ομορφιάς του
φυσικού περιβάλλοντος θέλει και πρέπει να ζήσει!
Το
σχολείο μας με τις πολιτιστικές του εκδηλώσεις και κυρίως με τη θεατρική
παιδεία, προσπαθεί να φρονηματίσει τους μαθητές του, τονίζοντας τις αιώνιες
αξίες της φυλής μας, την Ελευθερία, την αξιοπρέπεια, την τιμή, την Δημοκρατία,
την Πατρίδα και την Ορθοδοξία.
