Τιμητική διάκριση του μαθητή του Γυμνασίου Ευηνοχωρίου Χρήστου Καραπαπά

Τον πρώτο έπαινο κέρδισε ο μαθητής της Γ’ τάξης  του Γυμνασίου Ευηνοχωρίου Χρήστος Καραπαπάς για τη συμμετοχή του στον 3ο Μαθητικό Διαγωνισμό Ποίησης 2014-2015, αφιερωμένου στον Κωνσταντίνο Καβάφη, που οργάνωσαν τα Ιδιωτικά Εκπαιδευτήρια «Παναγία Προυσιώτισσα» .

Η απονομή των βραβείων και επαίνων έγινε την Κυριακή 27 Απριλίου και ώρα 20:00 στο Αγρίνιο.

Ο μαθητής του σχολείου μας συμμετείχε στο διαγωνισμό με το  αισιόδοξο ποίημα  που φέρει τον τίτλο «ΕΛΠΙΔΑ».

Να συγχαρούμε το μαθητή  μας και να του ευχηθούμε καλή πρόοδο και πραγματοποίηση των ονείρων του.  Ελπίζουμε ότι ο δρόμος της επιτυχίας του είναι ανοιχτός και ελπιδοφόρος.

Ακολουθεί το ποίημα:

«ΕΛΠΙΔΑ»

Φύλλο ξερό μες τον αγέρα

είναι η ζωή μας νύχτα μέρα.

Τρέχει ο άνθρωπος για να προφτάσει

μα όσο και αν βιάζεται δεν έχει φτάσει.

Είναι η Ιθάκη του πολύ μακριά

και δεν του απέμειναν άλλα φτερά.

Πες του μην βιάζεται, μην παραδώσει

ό,τι ονειρεύεται μην τον προδώσει.

Έχει ανηφόρα εκεί μπροστά

μα είναι τα πόδια μας πολύ γερά.

Τρέξε παρέα μας, τρέξε κι εσύ

δώσε στο όνειρο άλλη πνοή.

Έρχονται κι άλλοι τώρα κοντά

κι είμαστε όλοι μία γροθιά.

Μετά από μπόρα ήρθε λιακάδα

μην την φοβάσαι πια την Ελλάδα.

Έχει να δώσει ακόμη πολλά

όσο κι αν κάποιος την πολεμά.

Φτάνει το ξέρω , φτάνει ημέρα

όλοι να σηκώσουμε παντιέρα.

Όλοι να βγάλουμε νέα φτερά

μήπως και φτάσουμε πάλι ψηλά.

Ο Ελπιδοφόρος

Βιωματική γνωριμία της πολιτιστικής ομάδας του Γυμνασίου Ευηνοχωρίου με τη Βαράσοβα.

    Το Σάββατο 18 Απριλίου 2015 η πολιτιστική ομάδα του Γυμνασίου Ευηνοχωρίου, που υλοποιεί το πρόγραμμα «Βαράσοβα: Το Άγιον Όρος της Αιτωλίας», επισκέφτηκε στη βορειοδυτική πλευρά της Βαράσοβας, νοτιοδυτικά του χωριού Άνω Βασιλική, το ασκηταριό – έτσι ονομάζουν οι ντόπιοι τα σπήλαια- των Αγίων Πατέρων.

     Πολύτιμοι βοηθοί και συμπαραστάτες ο Διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου Γαλατά, κ. Σακαρέλος Κων/νος, ο οποίος ανέλαβε και την ξενάγηση, ο συνταξιούχος δάσκαλος κ. Στάικος Δημήτριος, που μας οδήγησε στην κορυφή του σπηλαίου και μας μίλησε για τη χλωρίδα και την πανίδα του βουνού  και ο φύλακας της αρχαιολογικής υπηρεσίας κ. Μάνθος Γεώργιος, που διευκόλυνε πολύ τη μετακίνησή μας στην περιοχή. Δίπλα μας –όπως άλλωστε και σε κάθε προσπάθειά μας- ο Διευθυντής του σχολείου μας κ. Γεώργιος Γεωργίου καθώς και ο συνάδελφος κ. Παπατσίρος Κων/νος.

     Μετά από μισή ώρα πεζοπορίας στο βουνό και μέσα από δύσκολα μονοπάτια καταφέραμε να φτάσουμε στο ασκηταριό. Μπροστά από το σπήλαιο σώζονται – όπως μας εξήγησε ο κ. Σακαρέλος Κων/νος- τα ερείπια ορθογώνιου, κεραμοσκεπούς κτίσματος, που χρησίμευε ως δεξαμενή νερού. Μέσα στο σπήλαιο υψώνονται ερείπια τοίχων. Σώζονται τέσσερις παραστάσεις:

• Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος
• Η Πεντηκοστή
• Η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού
• Κεφάλι Αγίου σε υπερφυσικό μέγεθος, μάλλον του Αποστόλου Παύλου

   Ο Βοκοτόπουλος ισχυρίζεται πως οι τοιχογραφίες των Αγίων Πατέρων είναι έργο κάποιου επαρχιακού εργαστηρίου και ζωγραφίστηκαν το 13ο με 14ο αιώνα.

   Ο κ. Παλιούρας, μελετώντας τα ιδιαίτερα  χαρακτηριστικά τους εντάσσει τη δημιουργία τους το χρονικό διάστημα ανάμεσα στον 10ο με 11ο αιώνα. Κάνει δε λόγο για συνάφεια με τις αγιογραφίες που έχουν βρεθεί σε σπήλαια της Καππαδοκίας και της Κάτω Ιταλίας.

Ο κ. Σακαρέλος αναφέρθηκε επίσης και στο σπήλαιο του Αγίου Νικολάου στη βορειοανατολική πλαγιά του όρους Βαράσοβα , το οποίο ευελπιστούμε να επισκεφτούμε τις προσεχείς ημέρες.

   Μας συνεπήρε η ομορφιά του τοπίου και νιώσαμε ρίγος στην ιδέα και μόνο ότι βρισκόμασταν σε ένα σπήλαιο όπου πριν από δέκα αιώνες περίπου είχε ζωή.

 Στεναχωρηθήκαμε βλέποντας ότι τα σπήλαιο είχε μετατραπεί σε μαντρί και μύριζε παντού κοπριά.  Μας λύπησε το γεγονός ότι η εικόνα της Πεντηκοστής είχε βεβηλωθεί από κάποιους άσχετους και ανίδεους επισκέπτες.

   Η τοπική κοινωνία πρέπει να δείξει μεγαλύτερο ενδιαφέρον για την ανάδειξη του τοπίου της Βαράσοβας, της ιστορίας της, της τέχνης της, της Ορθοδοξίας της, που δικαίως της έδωσε τον τίτλο «Άγιον Όρος της Αιτωλίας. Στην εποχή μας που γίνεται λόγος για ανάδειξη του φυσικού περιβάλλοντος, προβολή και γνώση της ιστορίας μας ώστε να γνωρίζουμε τις ρίζες και την ταυτότητά μας, η τοπική κοινωνία και οι αρμόδιοι παράγοντες πρέπει να καταλάβουν ότι  δεν είναι δυνατόν να είναι παραμελημένη, εγκαταλελειμμένη και αγνοημένη η Βαράσοβα. Ο ποικιλόμορφος αυτός πλούτος της περιοχής , θρησκευτικός , ιστορικός και περιβαλλοντικός, αν αξιοποιηθεί, θα προσφέρει στην  οικονομική και τουριστική ανάπτυξη της περιοχής μας. Αρκεί να προβληθεί το μεγαλείο της Βαράσοβας από κάθε άποψη.

   Εκείνο που θέλαμε να πετύχουμε ήταν να φέρουμε σε επαφή τους μαθητές μας με το τοπικό παρελθόν και να τους μάθουμε να προσεγγίζουν συστηματικά τα προβλήματα του τόπου τους, να αξιολογούν παρωχημένες καταστάσεις , να τις συγκρίνουν με το παρόν και να σφυρηλατούν σε μια έλλογη βάση τους δεσμούς με τον τόπο στον οποίο ζουν. Πρώτιστη υποχρέωση του εκπαιδευτικού  είναι να βοηθήσει τους μαθητές να μυηθούν στην πατριδογνωσία, για να γνωρίσουν την ιστορία, τον πολιτισμό, την παράδοση του τόπου τους.

       Μέσα από την ενεργητική ανακάλυψη του τοπικού παρελθόντος οι μαθητές θα συνειδητοποιήσουν τη σημασία του γεωγραφικού παράγοντα στη διαμόρφωση της ιστορικής εξέλιξης του τόπου τους και στην ταυτότητα των κατοίκων. Ας μην ξεχνάμε ότι οι νέοι είναι το μέλλον του τόπου μας. Εμείς οι δάσκαλοι θα είμαστε δίπλα τους για να τους συμπαραστεκόμαστε αλλά τα ηνία θα τα κρατά η νέα γενιά.

    Στη συνέχεια επισκεφτήκαμε την Κάτω Βασιλική και ανεβήκαμε στην πόλη της αρχαίας Χάλκειας. Τα τείχη μαρτυρούσαν την ύπαρξή της. Εδώ έζησαν μυθικοί ήρωες όπως ο Ηρακλής και ο Μελέαγρος, ο οποίος καταγόταν από τη γειτονική πόλη Καλυδώνα. Οι κ. Σακαρέλος και Μάνθος τόνισαν τη στρατηγική σημασία που είχε η επιλογή της θέσης για τη δημιουργία της πόλης.

   Η Βαράσοβα μας προσκαλεί και μας προκαλεί να την προσέξουμε, να την κατανοήσουμε και να την αγαπήσουμε.

Φύγαμε με πολλές εντυπώσεις και εμπειρίες και προπαντός βιώσαμε την ομορφιά  , το μεγαλείο και την ιστορία αυτού του αγιασμένου τόπου.

                                                         

Ανάβαση προς το ασκηταριό των Αγίων Πατέρων

Ο κ. Σακαρέλος ξεναγεί την ομάδα στο σπήλαιο

Εικόνα από το εσωτερικό του ασκηταριού

Εικόνα από το εσωτερικό του σπηλαίου

Η εικόνα της Πεντηκοστής

Λεπτομέρεια από την εικόνα της Πεντηκοστής στο ασκηταριό των Αγίων Πατέρων

Βορειοδυτική πλευρά της Βαράσοβας

Χλωρίδα Βαράσοβας

Μέρος των τειχών της αρχαίας Χάλκειας

Ανάβαση προς την αρχαία πόλη Χάλκεια ή Χαλκίς

Ο ΒΡΑΧΟΣ

         

Βράχε βουνό μου σταματάς τη σκέψη τον αέρα

σαν σε κοιτώ με θαυμασμό βυθίζεις τον καημό

της φύσης έργο ζωγραφιά σκληρή εσύ μια ξέρα

εκστατικός κοιτώ

χάνω τα λόγια που κοιτώ κι ο νους μου παραπέρα

τον καλλιτέχνη του βουνού ζητώ για να τον βρω

φωνάζω κείθε δυνατά ακούω μια φλογέρα

με γνώριμο σκοπό

μιλάς σε μένα το φτωχό με γλώσσα όπου κρύβει

νοήματα θαλασσινά κι αγάπες που δεν λες

αόρατο το χέρι σου δύο κοτσίδες στρίβει

κρυφά πολλές φορές  

κάποια παιδούλα αγαπάς με τρόπο σαν αγρίμι

είσαι σκληρό μα το θεό ο τρόπος σου δειλός

το χρώμα σου αστροφεγγιά θυμίζει το ασήμι

κορμός πελεκητός

λάθος διαβάζεις θεατή για γύρνα τη σελίδα

και αν μπορέσεις διάβασε να δεις την αρετή

μια λίμνη ένα πέλαγος απέραντη λουρίδα

συμπέρασμα θα βγει

τον έρωτά μου έκρυψα για χρόνια μες στη λίμνη

η ερμηνεία δίνεται μονάχα στους Δελφούς

η λεβεντιά μου γράφτηκε στου θεατή τη μνήμη

με αρμυρούς αφρούς

μη σε φοβίζει η μορφή η αγριάδα κλαίει

στέκω αιώνες φύλακας σημάδι μια ζωή

κι όταν φτερό στον άνεμο κοντά μου τούτο πλέει

ακούω μια φωνή

βράχε σκληρέ σε αγαπώ είμαι η λίμνη πέρα

άσπρες κορδέλες στα μαλλιά στολίζουν φορεσιά

το χρώμα μπλε της ποδιάς και το κορμί μια ξέρα

κοντά σου συντροφιά

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

Ο «Μεσολογγίτης» ποιητής Μίμης Χ. Γεωργόπουλος στο Γυμνάσιο Ευηνοχωρίου

Την Πέμπτη 18 Απριλίου 2015 επισκέφτηκε το σχολείο μας ο πολυγραφότατος και αξιόλογος ποιητής Μίμης Χ. Γεωργόπουλος μαζί με την αξιότιμη σύζυγό του, καθηγήτρια Γαλλικής Φιλολογίας, κ. Αθηνά Χρηστίδου ,στο πλαίσιο του πολιτιστικού προγράμματος «Βαράσοβα: Το Άγιον  Όρος της Αιτωλοακαρνανίας» , ύστερα από πρόσκληση της φιλολόγου και υπεύθυνης του προγράμματος κ. Παρασκευής Μπάρλα.

Ο ποιητής γεννήθηκε στην Κεφαλονιά αλλά πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο Μεσολόγγι, το οποίο αγάπησε και εμπνεύστηκε από αυτό. Το ερωτεύτηκε με όλη τη δύναμη της ψυχής του. Ιδιαίτερα αγάπησε τη Λιμνοθάλασσα, την τραγούδησε. Έγινε η Μούσα του. Η αγάπη του και ο έρωτάς του για το Μεσολόγγι ήταν τόσο μεγάλη, ώστε η ποίησή του να ταυτιστεί με αυτό. Μπορεί να θεωρηθεί επίτιμος δημότης της πόλης μας. Πολλά ποιητικά του έργα έχουν σχέση με την πόλη μας όπως «Μεσολογγίτικες εικόνες παλαιάς εποχής», «Εικόνα και Λόγος», «Μεσολογγίτισσα Κυρά», «Μεσολόγγι η λίμνη σου», «Η Βαράσοβα» και πολλά άλλα.

Ο Μίμης Χ. Γεωργόπουλος μίλησε στους μαθητές για τα παιδικά του χρόνια στο Μεσολόγγι, για την Λιμνοθάλασσα και για την ποιητική του συλλογή «Βαράσοβα». Κατά τον ποιητή το άγριο αυτό βουνό μοιάζει σαν να έχει φυτρώσει στην άκρη της Λιμνοθάλασσας. Στο έργο του, που είναι όλο έμμετρο, μοιάζει να μιλά το βουνό με τη Λιμνοθάλασσα. Πρόκειται για ένα διάλογο γεμάτο αλληγορία. Καταφέρνει με την ποίησή του  να συνταιριάσει την αγριάδα που χαρακτηρίζει το βουνό και από την άλλη τη γαλήνη που χαρακτηρίζει το ρηχό νερό της Λιμνοθάλασσας.

Ο ποιητής αναφέρθηκε και στον τρόπο που γράφει τα ποιήματά του και απάντησε στις ερωτήσεις των μαθητών.

Στο τέλος, χάρισε στο κάθε παιδί δυο από τα βιβλία του με προσωπική αφιέρωση στο καθένα.

Το Μεσολόγγι οφείλει πολλά στον υμνωδό ποιητή του Μίμη Χ. Γεωργόπουλο.

ΠΑΛΙΕΣ ΜΟΥ ΖΩΓΡΑΦΙΕΣ

Σκέψεις παλιές μια θύμηση παλιό βιολί δοξάρι

δυο νότες ξέθωρες αυτές σχισμένο το χαρτί

στο στήθος ξύλινο σπαθί το μυτερό κοντάρι

κι αυτές γλυκό κρασί

παλιές ζωές ξεχάστηκαν σε τοίχο κρεμασμένες

κάδρα ξερά να μοιάζουνε ρυτίδες που πονούν

στιγμές μπογιές ανάκατα στο νου μου βουλιαγμένες

επίμονα κρατούν

κάδρα κελιά των φυλακών ισόβια κοιτάνε

χωρίς φωνές κρεμάστηκαν πριν χρόνια μες στο νου

κι αν τα ρωτήσεις με λυγμούς σε σένανε ξεσπάνε

χωρίς να σε ρωτούν

ψυχρά τα θέματα αυτά φιγούρες που μιλάνε

αν τα φωτίσεις θα κρυφτούν δεν θέλουν να μιλούν

κάδρα μικρά στα σκοτεινά στο χρόνο που κρατάνε

κι ακόμα κι ας πονούν

το εργαστήρι έκλεισε οι ζωγραφιές κοιμούνται

τα χρώματα ξεράθηκαν σταγόνες καταγής

ο κύκλος όπου έκλεισε τα κάδρα του πουλιούνται

κουβέντα να μη πεις

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Αχτίνα ήλιου φώτισε αστροφεγγιά στη λίμνη

μια ησυχία ξάπλωσε το θέμα να μεθά

αργοσαλεύει και ο νους εικόνες μες στη μνήμη

βιβλίο με γραπτά

ανάσταση το όνειρο να παίρνει η μορφή της

βαράσοβα που ξύπνησε το χέρι της κουνά

χαιρετισμό αυθόρμητο χαρμόσυνη φωνή της

κι αυτή χρόνια πολλά  

κάστρο εσύ που γιόρτασες μια λάμψη ένας κρότος

ανάσταση αγάπης δίδαξες μοναδικό σκοπό

κι ο τόπος τούτος έγραψε Ελευθερία πρώτος

θυσία σε βωμό

χρόνια πολλά μια γιορτή ο τόπος ζωγραφίζει

χρώμα το θάμπος σκέπασε ο πίνακας μικρός

μια ερμηνεία θε να πει κάτι να συμβολίζει

στο κόσμο διαρκώς

χρόνια πολλά στον τόπο σου χαμόγελο ανθίζει

κόκκινο αυγό για τσούγκρισε το έθιμο κρατά

Πάσχα ετούτο γιόρτασε αγάπη που χαρίζει

Πασχαλινά φιλιά

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

Ο διάσημος Καθηγητής Γλυπτικής Θεόδωρος Παπαγιάννης στο Γυμνάσιο Ευηνοχωρίου

Την Πέμπτη 2 Απριλίου  παραβρέθηκε στο Γυμνάσιο Ευηνοχωρίου σε τιμητική εκδήλωση ο γνωστός Καθηγητής. Ακολούθησε ομιλία του με παράλληλη προβολή των έργων του , που καθήλωσε το πολυπληθές μαθητικό και όχι μόνο ακροατήριο.

Η τέχνη του, τα έργα του, η σημασία τους διαχρονικά επίκαιρη στις μέρες μας.

Παρατίθενται αποσπάσματα από το διάλογο των ερωταποκρίσεων που ακολούθησε.

Αναφερόμενος στην έκθεση  των έργων του με θέμα «Το ψωμί» είπε: «Αμέριμνοι και επαναπατρισμένοι σε μια ψεύτικη ευημερία ήρθε η ώρα να πούμε το ψωμί, ψωμάκι. Είκοσι χρόνια ετοίμασα αυτή τη δουλειά ζώντας έναν αδιόρατο φόβο πως το κακό δεν θα αργήσει. Μάγος δεν είμαι αλλά ούτε καμία μαντική ικανότητα χρειαζόταν κανείς, αν έβλεπε τα σημάδια…. Θα μάθουμε άραγε από τα λάθη μας ή θα οδηγηθούμε πάλι σε λάθος συμπεράσματα; Θα κάνουμε κάτι περισσότερο ώστε ο έρμος αυτός τόπος να ορθοποδήσει ή θα τον βουλιάξουμε τελειωτικά;»

           Και τέλος αναφερόμενος στην έκθεση « Τα Φαντάσματά μου» που δεν είναι παρά 35 τοτεμικές μορφές σε σχήμα χορού, καμωμένες απ’ τα αποκαΐδια του Πολυτεχνείου, συνεχίζει: «Μάζεψα τα αποκαΐδια με πόνο ψυχής από το καμένο Πολυτεχνείο κι έστησα σκιάχτρα να ξορκίσω τα κακά που πληθαίνουν γύρω μου… Έβγαλα το μαύρο από την ψυχή μου, που χρόνια τώρα οι κάθε είδους εμπρηστές την ποτίζουν. Όρθωσα σύμβολα της παρακμής ενός κόσμου που αλληλοσπαράσσεται και μιας πατρίδας που μοιάζει να μην έχει κανένα μέλλον. Μαζεύω τα αποκαΐδια με απέραντη θλίψη από μια χώρα που καίγεται. Καίει τα πνευματικά της ιδρύματα και ό,τι σημαντικό της έχει απομείνει και όλοι καμώνονται πως δεν συμβαίνει τίποτα. Αναρωτιέμαι τι νόημα έχει η φτωχοτέχνη μας, πόσους ενδιαφέρει, αν δεν μπορεί κάτι γι’ αυτά να πει, να κάνει κάτι. Ναι, τα Φαντάσματα αυτά με εκφράζουν. Είναι η δική μου αντίδραση σε ένα έθνος που μοιάζει υπνωτισμένο. Θέλω να φωνάξω πως δεν μπορώ άλλο να ζω ανάμεσα σε αδιάφορους, εμπρηστές και οικοπεδοφάγους. Τον τόπο αυτό τον πονάω. Γνωρίζω το μεγαλείο και το δράμα του, κι ας ξέρω πως οι άγριοι δεν σκιάζονται, ούτε πως οι εμπρηστές θα σταματήσουν. Παρόλα αυτά στις ατελείωτες ώρες της μοναξιάς μου, αναρωτιέμαι γιατί αρπάχτηκα από αυτά τα σημάδια της καταστροφής. Μήπως όλα αυτά έγιναν για να απαλλαγώ πρώτα και κύρια από τις δικές μου τύψεις; Γιατί ποιους να καταγγείλω; Είμαστε πολλοί, πάρα πολλοί συνένοχοι σ’ αυτόν τον τόπο…»

Η ΛΑΜΠΑΔΑ

             

Μια προσευχή δίχως μιλιά υπόσχεση το τάμα

μία λαμπάδα το κερί στη μνήμη θε να πει

ελπίδα δίχως όνομα κατάληξη το θαύμα

μπορεί και να συμβεί

ατέλειωτος δρόμος ο νοτιάς φυσά σαν τρεμουλιάζει

μια φλόγα κατακόκκινη που λειώνει το κερί

ελπίδα δίχως λογική μες στη ψυχή φωλιάζει

τριγύρω σιωπή

δυό χούφτες τα χεράκια σου υπήνεμο που καίει

κρατούν τη φλόγα άσβηστη σημάδι ιερό

βιβλίο που διαβάστηκε κάτι κι αυτό σου λέει

κρυφό το μυστικό

φλόγα μικρή ο λογισμός φουντώνει παραπέρα

ψάχνει να βρει παρηγοριά ξεχνώντας ότι ζει

προβάλλει μισοφέγγαρο στο βάθος από πέρα

σαν φεύγει η αυγή

σαλεύει κάτι μια σκιά χωρίς να βλέπεις κάτι

προδίδει το τρεμούλιασμα καρδιά όπου χτυπά

λαμπάδα κόκκινη κρατάς του ποιητή το άτι

ευχές χρόνια πολλά

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΑΥΓΟ

             

Χρόνια πολλά ανάσταση το όνειρο δικό σου

λουλούδια κάμποι μυρουδιές τραγούδια στη ψυχή

χαμόγελο στο πρόσωπο να είναι ο ανθός σου

και συ μια εξοχή

δυο λόγια κόκκινο αυγό για λίγο τώρα στάσου

μία ευχή από καρδιάς δυό στίχοι στο χαρτί

η άνοιξη το δώρο μου για σε τώρα φαντάσου

εβίβα με κρασί

και τη λαμπάδα που κρατάς η φλόγα της ελπίδα

ας την να καίει στη ψυχή γλυκιά ανατολή

ποτέ στο πρόσωπο αυτό ποτέ καμιά ρυτίδα

ελπίδα μη σβηστεί

κι ο ποιητής που εύχεται μαζί σου να τσουγκρίσει

κι αν με κερδίσεις κέρδισες χαμόγελο γλυκό

Ανάσταση στο όνειρο ευχές μου να κρατήσεις

το κόκκινο αυγό

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ