ΠΑΙΔΕΙΑ = ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ: Ιανουαρίου 2018

Τρίτη 30 Ιανουαρίου 2018

ΜΗΝΥΜΑ ΑΓΑΠΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΓΥΜΝΑΣΙΑ ΑΙΤΩΛΙΚΟΥ, ΕΥΗΝΟΧΩΡΙΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΟΧΗΣ

Τη Δευτέρα 29 Ιανουαρίου 2018 μαθητές των γυμνασίων Αιτωλικού, Ευηνοχωρίου και Κατοχής

επισκέφτηκαν το κέντρο ημερήσιας φροντίδας «Το Χαμόγελο του Παιδιού» στα Καλύβια Αγρινίου,

στο πλαίσιο του πολιτιστικού – περιβαλλοντικού προγράμματος που υλοποιείται την τρέχουσα
σχολική χρονιά με θέμα την περιοχή της Κλεισούρας Αιτ/νίας και το βυζαντινό μαναστήρι της
Παναγίας Ελεούσας. Στο πρόγραμμα συμμετέχουν μαθητές και μαθήτριες και των τριών γυμνασίων.

Στόχος της επίσκεψης να ευαισθητοποιηθούν οι μαθητές/τριες στο θέμα της εθελοντικής
προσφοράς

και να συνειδητοποιήσουν ότι έχοντας ως όραμα το Χαμόγελο του κάθε παιδιού, αν ενωθούμε όλοι

μαζί,θα καταφέρουμε να βοηθήσουμε τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.

Ο εθελοντισμός συνιστά έναν εξαιρετικά αποτελεσματικό και επωφελή τρόπο για την

ενεργή συμμετοχή των μαθητών/τριών στα διάφορα κοινωνικά ζητήματα.

Είναι η ιδανική απάντηση στην απραξία και την τάση αποστασιοποίησης από τα κοινά

προβλήματα του τόπου, που είχε επικρατήσει για πολύ καιρό. Ο μαθητής μέσω της εθελοντικής

προσφοράς αισθάνεται πως μπορεί πραγματικά να κάνει κάτι ουσιαστικό για όσα απασχολούν το

κοινωνικό σύνολο, και να μη μένει έτσι ένας απλός παρατηρητής.

Η υπεύθυνη εκπαιδευτικός του Κέντρου, ενημέρωσε τα παιδιά για την ιστορία του

μικρού Ανδρέα Γιαννόπουλου και το όραμά του. Τόνισε ότι το «Χαμόγελο του παιδιού»

παρέχει προληπτικές υπηρεσίες για όλα τα παιδιά. Παιδιά θύματα κάθε μορφής βίας, εξαφάνισης,

με προβλήματα υγείας ή παιδιά που βρίσκονται σε κατάσταση φτώχειας έχουν βρει άμεσα λύση,

ανεξάρτητα από εθνικότητα και θρήσκευμα. «Το Χαμόγελο του παιδιού» στο Αγρίνιο παρέχει

ημερήσια φροντίδα σε 25 περίπου παιδιά ηλικίας από 5 ετών και πάνω. Είναι η δεύτερη οικογένειά

τους. Προσπαθεί να δώσει χαμόγελα σε όσο το δυνατόν περισσότερα παιδιά το έχουν ανάγκη.

Να σημειωθεί ότι οι μαθητές και των τριών σχολείων συγκέντρωσαν και πρόσφεραν με πολλή αγάπη

πολλά είδη (ρούχα, τρόφιμα, παιχνίδια...) για την ενίσχυση των δράσεων του οργανισμού.

Η αγάπη προς τον Θεό, το συνάνθρωπο, τον εχθρό , τον όμοιο, τον διαφορετικό επιφέρει

την άνοιξη της καρδιάς.

Πέμπτη 25 Ιανουαρίου 2018

"Ο Βάνκας" Α. Τσέχωφ - Εργασία δημιουργικής γραφής της μαθήτριας Δέσποινας Χουλιάρα

Ο ΒΑΝΚΑΣ ( ΣΥΝΕΧΕΙΑ )

από τη μαθήτρια της Α΄ τάξης Δέσποινα Χουλιάρα

Ο ΒΑΝΚΑΣ ( ΣΥΝΕΧΕΙΑ )

από τη μαθήτρια της Α΄ τάξης Δέσποινα Χουλιάρα

...Πέρασαν μέρες ,εβδομάδες ,μήνες και καμία ανταπόκριση από τον παππού. Ο Βάνκας λυπημένος ρώτησε τους υπαλλήλους του ταχυδρομείου αν είδαν ένα γράμμα για τον παππού Κωνσταντή Μακάριτς στο χωριό, μα δεν είχαν δει τίποτα .Όμως ένας υπάλληλος του είπε πως η διεύθυνση αυτή δεν είναι σωστή και δεν υπήρχε γραμματόσημο. Φεύγοντας ο Βάνκας στενοχωρέθηκε πιο πολύ από πριν και οι ελπίδες του είχαν πλέον σβήσει .

Για καλή του τύχη στο δρόμο προς το τσαγκαράδικο συνάντησε έναν παλιό του φίλο από το χωριό, ο οποίος είχε μετακομίσει στη Γερμανία από τα πέντε του χρόνια. Ήρθε στην περιοχή για κάτι δουλειές των γονιών του ,όπως είπε. Το πρόσωπο του Βάνκα πλημμύρισε από ευτυχία . Αγκάλιασαν ο ένας τον άλλο με τα δάκρυα να στάζουν στα μάγουλά τους. Ο Βάνκας του είπε τα βάσανά του , τον ρώτησε για τα νέα του καθώς και για το πολύτιμο γράμμα .Του το περιέγραψε . Ο φίλος του, του είπε πως καθώς περνούσε από ένα ταχυδρομικό κουτί παρατήρησε πως ο άντρας που στεκόταν ακριβώς δίπλα κρατούσε το γράμμα που του περιέγραφε ο Βάνκας. Πέρασε από πολύ κοντά και είδε με ακρίβεια τι έγραφε και του υποσχέθηκε πως θα τον βοηθήσει με το γράμμα .Τότε οι δύο φίλοι αποχαιρέτησαν ο ένας τον άλλο και αντάλλαξαν διευθύνσεις.

Ο Βάνκας υποψιάστηκε πως ο άντρας που κρατούσε το γράμμα του ήταν το αφεντικό του και άρχισε να ψάχνει στο τσαγκαράδικο και στο σπίτι για το γράμμα του όσο εκείνος έλειπε . Μέτα από λίγο το βρήκε χωμένο μέσα σε ένα συρτάρι με κάτι αποδείξεις του μαγαζιού. Το άρπαξε και έγραψε μαζί με τον φίλο του τη σωστή διεύθυνση. Το πήγαν οι ίδιοι στο ταχυδρομείο .

Το γράμμα έφτασε στον παππού, ο οποίος με πολύ περιέργεια φόρεσε τα γυαλιά του και άρχισε να το διαβάζει . Δάκρυα λύπης έσταζαν από τα μάτια του. Μαζί με τον ιδιοκτήτη του σπιτιού που δούλευε , ξεκίνησαν για να βρουν τον Βάνκα. Τον βρήκαν καθισμένο στο πεζούλι έξω από το τσαγκαράδικο, τον πήραν μαζί τους στο χωριό και τώρα είχε την ζωή που του άξιζε...