Ο Μεσολογγίτικος κάβουρας

 

    Ο ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΤΙΚΟΣ ΚΑΒΟΥΡΑΣ

    Τσαμπουκαλής μου φαίνεσαι στα φύκια  σουλατσάρεις

δαγκάνες έχεις σηκωτές  μου κάνεις τον νταή

και στα ρηχά και στα βαθιά  αν λάχει μου λουφάρεις

καβούρι είσαι  μοναχό του βούρκου συ παιδί

Στο βράχο κάπου χάνεσαι  το μάτι σου γαρίδα

μου το γουρλώνεις άτιμε  τριγύρω συ κοιτάς

και σε παιδεύω στα ρηχά στο χέρι μια σανίδα

κι αν κάνω πως σε άγγιξα  το δάχτυλο δαγκάς

Καβούρι  συ ακίνδυνο  στο πιάτο  μου βρασμένο

μεζές με ούζο  λιχουδιά  τον έρωτα  τον ζω

σε  μια καρέκλα κάθομαι με το κορμί γερμένο

το πόδι  μου  στο κάγκελο  σκηνές αναπολώ

Και το βρασμένο καύκαλο με λύσσα το ρουφάω

τ’ αβγά του  τόσο νόστιμα  μια γεύση  φοβερή

ρουφιά - ρουφιά  το ούζο μου  με το μεζέ θα φάω

μαΐστρο  φύσα μέθυσα ετούτη τη στιγμή

Μεσολογγίτικος μεζές  μοναδικός  στην γεύση

μικρός στο μπόι  ζηλευτός  αλήτης του βυθού

μες στην φυκιάδα διαρκώς εσύ μου κάνεις πλεύση

θα σε θυμάμαι  για πολύ  σαν γεύση  του γιαλού

Κι αν μπεις στο πιάτο μου εσύ παρέα με γαρίδα

σε τραπεζάκι ξύλινο σανίδα θαλασσιά

φτιαγμένος απ’ το ούζο μου  ρομάντζα  στη Τουρλίδα

δηλώνω φίλοι εραστής ακόμα μια φορά

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ