Η ΑΡΒΥΛΑ

              Η ΑΡΒΥΛΑ ……..

Αρβύλα μονοσάνδαλη μονάχη δίχως ταίρι

ορφάνεψες παράξενα ζητάς μια συντροφιά

τρέχεις φυσάς σαν άλογο σαΐτα μες στ’αγέρι

ξαπλώνεις σε σκιά

σκουριά σε δέρμα μάντεψε λαχτάρα που δεν σβήνει

κορδόνι που ελύθηκε χρησμός που δεν μιλά

το κώνειο ο φίλος σου συνέχεια το πίνει

κορδόνια σου λυτά

κουραστικό το βάδισμα κουτσά πάντα βαδίζει

κάθε φορά η σκέψη της το ήμισυ ζητά

αρβύλα μόνη θε να πει με μάτι που δακρύζει

γλυκιά μου συντροφιά

κάμε χορό τη μουσική τη σκέψη πανηγύρι

και χόρεψε για μια καρδιά κι ας είσαι μοναχή

αρβύλα μόνη κέρασε με κούπα  από ασήμι

νερό από πηγή

τη σκέψη που εβύθισες την έπνιξες με δάκρυ

ένα κακό παράξενο γιατί να σου συμβεί

κατάθεση δαφνόφυλλα σε μάρμαρο στην άκρη

η σκέψη σου πενθεί

καθήκον σου απάντηση μισό που περπατάει

παράσημο ολόχρυσο ελάχιστη αμοιβή

καμάρι ότι έμεινε μα πάντα θα ζητάει

το ταίρι στη ζωή

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ