Μαμά

ΜΑΜΑ

Γέννα χαρά με δυο φιλιά γέννα με πόνο το καρπό

ζήτα να δεις και τη ζωή τον ήλιο π’ ανατέλλει

μικρή φωτό όπου κρατώ δυο λόγια μόνο θα σου πω

το χάδι σου σαν μέλι

Φτερούγα πούπουλα φτερά είσαι απέραντ’ αγκαλιά

μικρό κρεβάτι τα πλεχτά δυο άσπρα σου σεντόνια

κάθε φορά σου η ματιά χαμόγελα εσύ κρυφά

τα λόγια αηδόνια

Κι όταν μεγάλος τώρα πια μια σιγουριά όλο χαρά

εικόνα σου χρωματιστή μέσα στο νου σεργιάνι

είσαι χρυσός μα το θεό και φυλαχτό ναι στα κρυφά

στο κάθε μου λιμάνι

Δυο λόγια δίχως αμοιβή βράδυ πρωί για μένα

σαν εραστής στο ραντεβού πάντα κοντά κάθε στιγμή

τα στήθια βάζεις συ μπροστά στην άγρια αρένα

μαχαίρι να σε βρει

Μαμά που ήσουν ζηλευτή ψάχνω να σε βρω απ’ το πρωί

φοβάμαι τώρα μοναχός κι ας είμαι και μεγάλος

είμαι μικρός νύχτα το φως παραδοχή χωρίς ντροπή

ήσουν το κάλλος

Τώρα ψηλά ένα πουλί χωρίς κλαδί κουρνιάζει

δυο σύννεφα στον ουρανό φιγούρα κάνουν μα θωρώ

μία μορφή θολή καρδιά ταράζει που σου μοιάζει

τρεκλίζω που κοιτώ

Σηκώνω χέρι να πιαστώ απ’ το δικό σου το καρπό

πιάνω κενό χάνω τα λόγια τον ειρμό τα χάνω

Μαμά φωνάζω δυνατά θέλω για λίγο κρατηθώ

νομίζω πως σε πιάνω

Γελάς κρυφά μέσα απ’τα σύννεφα κοιτάς το γιο σου

μια μυρουδιά όλο δροσιά ο κάμπος άνθρωπός σου

και γω κρεμώ όλο χαρά στα στήθια μενταγιόν σου

γλυκιά Μαμά ο γιος σου  

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ