Ο κάμπος

                   Ο ΚΑΜΠΟΣ

Κάμπος εσύ ο ήρεμος μια θάλασσα κοράλλι

στο βάθος η Βαράσοβα ο ήλιος σου ζεστός

μια πόλη λίγα σύννεφα σαν φόντο να προβάλλει

ζωγράφος ζηλευτός

περίεργος ο πίνακας έναν χρησμό μαντεύει

αν τον διαβείς αιχμάλωτος για πάντα θε να ζεις

τοπίο λιμνοθάλασσας μια δοξαριά μαγεύει

ανάσα σου κρατείς

απέραντο το ίσιωμα το μάτι να κουράζει

στο βάθος του ορίζοντα ο νους σου θα χαθεί

στη μοναξιά σου αν διαβείς ο κάματος θα βράζει

το κέρδος ηδονή

καλαμωτή εχώρισε στα δυό τη ζωγραφιά του

περίεργη η έννοια τι θέλει να μας πει

θα τον ρωτήσω στα κρυφά γιαυτή τη πινελιά του

χωρίς να μου κρυφτεί

τον κάμπο τον μοιράζομαι μισός είναι δικό μου

τον τόπο τούτον αγαπώ γιατί δεν θα σας πω

αν θα μπορέσεις διάβασε κάποιο μικρό γραπτό μου

που έχω στο μυαλό

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ