Γυναίκα συ ανέκφραστη δολώνεις παραγάδι
είσαι ο ναύτης της ξηράς δολώματα κεντάς
ψαρεύεις μέρα μοναχή ψαρεύεις μα και βράδυ
πολλές φορές τον πόνο σου στο πέλαγος σκορπάς
Πλακόστρωτο το κάθισμα σοβάρεψε το ύφος
επάγγελμα το δόλωμα υφάντρα στην αυλή
για άλλους το κανίστρι σου δεν είναι παρά γρίφος
δεν το μπερδεύεις θε να πεις το κάνεις μια ζωή
Μαύρο φακιόλι στα μαλλιά σκεπάζει τη θωριά της
στέκει ακίνητη εκεί μετρά τη κάθε μιά
τραγούδι από μέσα της με μέτρο η οργιά της
δολώνει το αγκίστρι της με τέμπο τη φορά
Χωρίς μιλιά η σκέψη της ο νους της στο δελφίνι
θε να το πιάσει με τη μια ετούτη τη φορά
θα το ψαρέψει θα σου πει κι ας έχει και μπουρίνι
θε να καλάρει στα βαθιά το ύφος μαρτυρά
Το γέννησα θε να σου πει το ξέρω από χρόνια
θέλει σπουδή το ψάρεμα μεγάλη υπομονή
ο έρωτας δεν πιάνεται με ήλιο η με χιόνια
παρά μονάχα τη στιγμή που παίρνεις το φιλί
Μεσολογγίτισσα εσύ η τέχνη σου καμάρι
μετράς οργιές κάθε φορά το δόλωμα νωπό
μα προσοχή στο δάχτυλο γιατί τσιμπά σαν ψάρι
το παραγάδι δύσκολο μα θέλει σεβασμό
Δυο γλάροι που κουρνιάσανε περίσσευμα ζητάνε
συμπλήρωμα στη ζωγραφιά εικόνα ζωντανή
δυο δάκρυα τσιμπήσανε στ’ αγκίστρι και πονάνε
πριν το καλάρει τσίμπησε το ψάρι στην αυλή
Θα σου το κλέψω μια στιγμή εικόνες να ψαρέψω
θε να δολώσω τον καημό στα φύκια να κρυφτώ
και σ’όλους όπου έχασα με τρόπο θα να γνέψω
να στήσουμε με τσάμικο ηρωικό χορό
Στίχοι πληγές του λιμανιού εικόνες περασμένες
ξεσχίζουν πάντα τις καρδιές θυμίζοντας το χθες
και κει που νόμιζα εγώ πως ήταν ξεχασμένες
ο στίχος ήρθε στο μυαλό ΠΟΤΕ εσύ μη λες
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου