Ο Ποιητής....Εγώ

            Ο ΠΟΙΗΤΗΣ …. ΕΓΩ !

Γοργό φτερό που χάνεται σε σκέψεις σε εικόνες

σε ουρανούς σε θάλασσες σε κάμπους σε βουνά

κι οι λογισμοί στα σύννεφα μαρμάρινες κολώνες

ναοί βωμοί οι σκέψεις μου κι οι στίχοι στη σειρά  

Φτωχός ο πλούτος μια φορά τα όνειρα αξία

αγάπες δόξες τα γραπτά οι πόνοι μου μουγκοί

άλλος ο κόσμος θε να πει αλλού και η ουσία

αιχμάλωτος σε αγκαλιά κρατώ μια σιωπή

Και ξεχασμένος περπατώ στον έρημο το δρόμο

μια μοναξιά δίχως μιλιά ο ίσκιος συντροφιά

πόσες φορές δεν ένιωσε ανέλπιστα το τρόμο

να προχωρήσω η σταθώ ακόμα μια φορά

Του στίχου είμαι ζυμωτής της έννοιας καμάρι

της εκκλησιάς καμπαναριό του τάφου ο σταυρός

και της γαλήνης  της ψυχής στο διάσελο φανάρι

δυό λέξεις δύο κείμενα του έρωτα καημός

Ξομολογήματα ψυχής σε στίχους είν’ γραμμένα

αγάπες πόνοι της στιγμής χαμένες αγκαλιές

φεγγάρια που κρυφτήκανε σε σύννεφα βαμμένα

και όνειρα που γίνανε σαν θάλασσες πλατιές

Σφυροκοπώ το σίδερο τη σκέψη την πλαταίνω

ταξίδι κάνω με το νου παρέα με σκιά

πόσες φορές δεν πρόσεξα αλήθεια που πηγαίνω

το νόημα μες στο γραπτό στο τέλος με πονά

Μα κι αν πονώ δεν σταματώ δεν μένω σκλαβωμένος

ελευθεριά η γνώση μου το είναι στα γραπτά

ταξιδευτής στο άγνωστο θα μένω ριζωμένος

κι ονειροπόλος θα κρατώ το μύθο στα κρυφά

Ψυχή που είσαι μίλα μου ονειροπόλα μοίρα

και κρύψε και το νόημα τη λαβωμένη ακμή

κι αν θέλεις κάμε συ μες στο μυαλό μου γύρα

και γράψε όσα θε να δεις σ’αόρατη γραφή

Κι γω παράξενα σκυφτός σε έρωτα φευγάτο

να προσπαθώ το νόημα να γίνει λογικό

βαρκούλα που ναυάγησε σαν έφτασε στο πάτο

εξήγηση εγγράφτηκε σ’αδιάβαστο γραπτό

Του πόθου ακροβλάσταρο της σκέψης μου κλωνάρι

πόσες φορές δεν άνθισες σε στίχους στο χαρτί

σαν ήρθ’ ο νους η έμπνευση το λογικό να πάρει

το δάκρυ του εκύλησε κρυφά από ντροπή

Άναψε φλόγα άναψε -μια έμπνευση μετράει

φουρτούνα στον ορίζοντα το ποίημα θα πει

κι ο στίχος στο τετράστιχο κάθε φορά ζητάει

να γοητεύσει άφωνα το νου και τη ψυχή  

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ