Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

                    Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Δυό βήματα επιστροφής βαριά μετρά η στράτα

ένα σακούλι τα προικιά ολόκληρος ο βιός

η νοσταλγία μέτρησε τη ξενιτιά παράτα

αγκάθι ο καημός

όνειρο συ τραγούδησε ο ύπνος της ημέρα

λαχτάρα πια τα γνώριμα παλμοί χίλιες πνοές

άσπρα μαλλιά στη κεφαλή το γήρας μια μητέρα

χτυπάνε δυο καρδιές

η νοσταλγία κράτησε ατσάλι το λουκέτο

η ξενιτιά δεν μπόρεσε να κάμψει το κορμί

ένα φαΐ το κέρασμα κι αυτό να μένει σκέτο

αγάντα οι καιροί

κάποια που ζει περίεργα αλλόκοτα γυρεύει

να ερμηνεύσει δεν μπορεί συναίσθημα θολό

το γέρικο το βλέμμα της αμέσως αγριεύει

κρατάει το σταυρό

δύο σκιές αγνώριστες μια σκέψη που ταράζει

η αγωνία έσφιξε το θαύμα μαρτυρά

ένα σκυλί περίεργα στο πουθενά κραυγάζει

καπνός στα θυμιατά

αστροπελέκι σήκωσε μια γειτονιά ξυπνάει

μία κραυγή ακούστηκε δυο χέρια ανοιχτά

ένας καημός που χρόνιζε ξανά εκεί γυρνάει

ολόασπρα μαλλιά

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ