ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΦΥΓΩ
( αφιερωμένο στη Λιμνοθάλασσα )
Μη μου κρατάς τη μνήμη μου πάντα στο ίδιο μέρος
με πάσσαλο με κάρφωσες σε βούρκο που πονώ
το να ξεχάσω ήθελα σαν έγινα πια γέρος
τα χρόνια μου μετρώ
θολά νερά της λίμνης μου μπερδεύουν κάποιες μνήμες
στο ίδιο μέρος φύτρωσε ξανά η προσμονή
ν’απαλαγώ προσπάθησα χρόνια πολλά και μήνες
αγιάτρευτη πληγή
κι ο θόρυβος της θάλασσας κάθε φορά πληγώνει
σαν με φυσάει ο νοτιάς μαστίγωμα τρελό
και κει που πάει να χαθεί σιγά – σιγά ζυγώνει
πληρώνω το καημό
θέλω να φύγω μάταια μια σκέψη βασανίζει
μία σκιά ακολουθεί ακούω βουητό
γιαλός απέραντος εσύ μες στη ψυχή καπνίζει
αγάπης θυμιατό
δέστε τα μάτια μη πονώ εικόνες να μη βλέπω
θυσία καίω σε βωμό τη σάρκα μου πουλώ
στάχτη να κάνω το κορμό και τάφο να μην έχω
τη τέφρα μου σκορπώ
και ένα καντήλι πάρα κει να καίει νύχτα μέρα
με τζάμι όπου θάμπωσε στην άκρη του γιαλού
τοπίο λιμνοθάλασσας δυο φύκια μία ξέρα
εικόνες του ματιού
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου