Ο ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ
( έθιμο της Καθαρής Δευτέρας )
Αχ να μπορούσα ξαφνικά τον κόσμο να γυρνούσα
χαρτί εγώ πολύχρωμο πουλί αγαπητό
δεν είμαι γω το άψυχο παιχνίδι που πετούσα
κάθε Δευτέρα στους αγρούς με σπάγκο δυνατό
Έχω ζωή συναίσθημα καρδιά που λαχταράει
για να πετώ στα σύννεφα ψηλά στον ουρανό
έχω το φίλο το μικρό παιδί όπου ζητάει
να φτάσει η λαχτάρα του να έχει θαυμασμό
Έχω ουρά πολύχρωμη τα ζύγια μου ωραία
μια λεβεντιά το σήκωμα αέρας η ζωή
κρατάτε σπάγκο δυνατά υπέροχη η θέα
είμαι ο πρώτος αετός τ’αέρα η πνοή
Μη με ρωτάτε δεν θα πω αυτά που τώρα βλέπω
έχουν διάφορες μορφές δεν είναι συμβατά
άλλες εικόνες οι μορφές από κοντά σαν στέκω
και άλλα τα νοήματα που στέκω δω ψηλά
Τράβα μικρέ το σπάγκο σου να κάνω τα τσαλίμια
να μου θαυμάσεις το χορό χωρίς να τσακιστώ
και ν’ανεβώ πάλι ψηλά με θόρυβο τα ζύγια
γι’αυτή τη μέρα μάθε το εγώ μονάχα ζω
Όσο φυσά εγώ θα ζω καμάρι του αέρα
θα έχω τη λαδόκολλα με κόντρα στο καιρό
κι αν κάπου πάψει να φυσά ναυάγιο σε ξέρα
τελειώνουν όλα στη στιγμή αφού θα τσακιστώ
Κι αυτός όπου κρεμάστηκε χωρίς πολύ να φταίει
ντροπιάστηκε το πέταγμα μετέωρος θα ζει
κι ο μπόμπιρας που θα κρατεί το σπάγκο θε να κλαίει
του χρόνου θαν ‘καλύτερα καλή σαρακοστή!
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου